Europese rapporteringsnormen

Finale rapporteringsstandaarden Europa gepubliceerd

De Europese Commissie heeft maandag 31 juli de finale European Sustainability Reporting Standards (ESRS) gepubliceerd. Deze rapporteringsstandaarden werken de verplichtingen uit de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) nader uit.

Na verscheidende draft-teksten is het eindelijk zover: de Europese Commissie heeft haar finale rapporteringsstandaarden gepubliceerd, de ESRS. De ESRS horen bij de CSRD – de Corporate Sustainability Reporting Directive. De CSRD verplicht een grote groep ondernemingen om transparant te rapporteren over hun duurzaamheidsprestaties en -beleid. Hoe ondernemingen dat moeten doen, wordt nader beschreven in de ESRS.

Nu de ‘gedelegeerde verordeningen’ (delegated acts) gepubliceerd zijn, is het duidelijk welke info ondernemingen moeten opnemen in hun jaarlijks verslag. De rapportagevereisten worden aangeduid als “disclosure requirements”. Deze vereisten omvatten algemene, bedrijfsstrategische zaken zoals impacts, risico’s, opportuniteiten, beleid en governance, maar ook specifieke duurzaamheidsaspecten op het vlak van Environmental, Social en Governance (ESG).

 

Laatste wijzigingen

De Commissie voerde in de finale standaarden nog enkele wijzigingen door ten opzichte van de eerdere teksten die waren voorgeleid door EFRAG. Dit zijn de belangrijkste wijzigingen in een notendop:

 

  1. Verdere fasering van bepaalde rapporteringsvereisten

Voor bepaalde standaarden en datapunten is er uitstel van rapportage mogelijk met 1, 2 of 3 jaar. Inhoudelijk gaat het vooral om rapportage over biodiversiteit en sociale thema’s. De punten van uitstel worden vooral toegestaan aan bedrijven met minder dan 750 medewerkers, zodat de rapporteringslast haalbaar blijft.

 

  1. Materialiteitsanalyse als basis voor alle rapporteringsvereisten

In het initiële voorstel van EFRAG waren de volgende standaarden verplicht voor alle ondernemingen: ESRS 2 (general disclosures), ESRS E1 (klimaatverandering), enkele vereisten binnen ESRS S1 (eigen medewerkers) en datapunten die vereist werden door andere regulaties, zoals de SFDR, BMR en CRR.

De Commissie bekijkt de rapportage nu nog meer vanuit een materieel oogpunt, om de verslagen maximaal relevant te houden. Alleen ESRS 2 blijft voor iedereen gelden. Alle andere standaarden moeten verplicht worden meegenomen als ze materieel (relevant) zijn voor de onderneming in kwestie. De materialiteitsanalyse geeft hier de doorslag.

 

  1. Extra vrijwillige rapporteringsvereisten

De lijst verplichte rapporteringsvereisten wordt ingekort. Een aantal uitdagende datapunten, zoals het biodiversiteitsactieplan of metrics rond zelfstandige medewerkers, zijn niet langer verplicht mee te nemen in de rapportage.

 

Verdere lectuur

De finale rapporteringsstandaarden zijn intussen geheel te raadplegen op de website van de Europese Commissie.

De Commissie stelde hier ook al een Q&A over op.

EFRAG bereidt intussen verdere begeleiding voor rond de rapporteringsvereisten, bijvoorbeeld rond de aanpak van het materialiteitsassessment.

 

Aan de slag: opbouw en inhoud van de rapporteringsstandaarden

De ESRS bestaan uit verschillende standaarden:

  • 2 ‘cross-cutting’ standaarden met algemene verplichtingen rond rapportage
  • 10 thematische standaarden, onderverdeeld volgens ESG-thematieken:
    • 5 E-standaarden rond milieu: klimaat, milieuverontreiniging, water en mariene grondstoffen, biodiversiteit en ecosystemen, grondstoffengebruik en circulaire economie
    • 4 S-standaarden rond sociale thema’s: eigen werknemers, medewerkers in de value chain, getroffen gemeenschappen, consumenten en eindgebruikers
    • 1 G-standaard rond goed bestuurd oftewel governance
  • Sectorspecifieke standaarden: in de komende jaren worden er nog een 40-tal standaarden uitgewerkt voor belangrijke sectoren zoals food & beverages, textiel, mining, energieproductie …
  • Kmo-standaarden: ook voor kmo’s die willen rapporteren over hun duurzaamheidsinspanningen wordt er gewerkt aan een houvast. Voor hen komt er de komende jaren een vrijwillig rapporteringskader uit.

 

De cross-cutting ESRS 2 standaard is verplicht voor alle bedrijven die onder de CSRD vallen. Die standaard geeft algemene rapportageverplichtingen mee, en regels hoe de overige standaarden moeten worden toegepast.

Alle andere standaarden zijn dus onderhevig aan de materialiteitsanalyse. Dat betekent dat de disclosures en datapunten alleen verplicht moeten worden gerapporteerd, wanneer ze materieel (relevant) zijn voor de onderneming. Over bepaalde thema’s, zoals ESRS E1 Klimaatverandering, moet een onderneming wel expliciet een verklaring opnemen als ze beweert dat het als niet-materieel werd beschouwd.