ILO-richtlijnen

De Internationale Arbeidsorganisatie (International Labour Organization, ILO) van de Verenigde Naties heeft arbeidsnormen vastgelegd in 188 overeenkomsten en 199 aanbevelingen die samen een breed spectrum aan arbeidszaken behandelen. Landen die zich hiertoe engageerden, dienen deze richtlijnen om te zetten in nationale wetgeving.

De ILO heeft acht van haar verdragen aangemerkt als “fundamenteel”. Deze acht beslaan vier onderwerpen die worden gezien als de fundamentele principes en rechten op het werk:
(1) vrijheid van vereniging en erkenning van het recht op collectieve onderhandeling,
(2) het verbod op alle vormen van gedwongen arbeid,
(3) het verbod op kinderarbeid en
(4) het verbod op discriminatie.

Eigenschappen

  • Mensenrechten
  • Arbeidsomstandigheden
  • Organisatie
  • Keten
  • Gedragsprincipes / richtlijnen
  • Verplichte MVO-rapportage
  • Gevorderd met MVO
  • Certificeerbaar

Available downloads

Gepubliceerd op

1919

Voordelen

- Internationale minimumstandaarden die zich beperken tot de fundamentele principes en niet in ingewikkelde details gaan.

- Resultaat van tripartite onderhandelingen tussen regeringen, werkgevers- en werknemersorganisaties. Ze zijn aanvaard bij consensus door de 3 partijen en worden dus nooit eenzijdig opgedrongen.

- De ILO normen zijn universeel erkend en toegepast als de voornaamste internationale referentiestandaarden inzake arbeidsproblematiek.  Ze vormen een belangrijk onderdeel in de meeste gedragscodes, zowel van ondernemingen, economische sectoren en multi-stakeholder instellingen.  Ze worden ook gebruikt door andere organisaties in het kader van hun eigen instrumenten voor het bevorderen van duurzaam ondernemen, zoals de OESO Richtlijnen voor Multinationale Ondenemingen; de UN Business and Human Rights Guiding Principles; de UN Global Compact; en anderen.

- De ILO normen zijn certificeerbaar binnen de standaard SA 8000

Kritieken

- Niet altijd voldoende bekend of aanzien als “gebruiksklaar”, mede door de veelvuldigheid van bestaande normen en de daaraan verbonden instrumenten.

- De effectieve toepassing van de normen is soms moeilijk te controleren, vooral aan het uiteinde van de aanvoerketen in de productielijn

Beschikbare varianten van de standaard

  • Aanwezigheid variant(en) voor sectoren

Aard van de standaard-initiërende organisatie(s)

  • Internationale overheid – Verenigde Naties

Toepassingsgebied van de standaard

National
Nationale adoptiegraad van de standaard: Ruim
International
Internationale adoptiegraad van de standaard: Ruim

Standaarden die in hoge mate vergelijkbaar zijn met deze standaard

Overige documentatie over de standaard

IAO Verbindingskantoor
http://www.ilo.org/brussels/ilo-and-benelux-countries/belgium/lang--nl/index.htm