|
Dag lezer,
In een opiniestuk in the New York Times van 13 oktober stelt Larry Fink dat de 'rijke' landen hun schouders zullen moeten zetten onder een C02-neutrale wereld tegen 2050. Immers. Ook 'arme' landen zullen hun bijdrage moeten leveren door te investeren in uitstoot reducerence technologie en infrastructuur. Voor de komende decennia ten belope van 1 biljoen USD per jaar berekende Black Rock. Dat is 's wereld grootste vermogensbeheerder waarvan Fink het opperhoofd is. 'Arme' landen slagen er echter niet in om private investeringen van die omvang aan te trekken wegens 'te risicovol'. Dus zullen Westerse overheden en instituten zoals het IMF (of nieuwe, 'groenere' varianten?) in de bres moeten springen willen we het nog kunnen navertellen.
Zondag start COP26. De wereld - althans dat deel dat zich zorgen maakt - kijkt reikhalzend uit naar harde klimaatverbintenissen. De Australische voorzet van deze week stemde alvast niet hoopvol. En - oh ironie - de straten van Glasgow stonden - eveneens deze week - blank door de overvloedige regenval.
Investerings- en pensioenfondsen bouwen hun beleggingen in fossiele brandstoffen stelselmatig af. Zoals het Nederlandse ABP; het grootste pensioenfonds van Europa.
En Europa geeft de Green Deal invulling met het Fit for 55-pakket. Het behelst voorstellen die betrekking hebben op het klimaat-, energie-, grondgebruik-, vervoers- en belastingbeleid van de EU.
Om maar te zeggen: vanuit een macro-perspectief beweegt er heel wat op verschillende vlakken, in verschillende gebieden en sectoren met een meer duurzame aanpak en de (bestrijding van) de klimaatopwarming - eindelijk - als focuspunten
Deze spelers op lokaal niveau hebben er niet op gewacht....
Onze noorderburen noemen we wel eens zuinig en eigenwijs. Da's puur langetermijndenken zeggen ze bij Vepa dat meubels upcyclet. Dat ze een productlijn hebben met de naam 'Zooi' kan je enkel maar nieuwsgieriger maken.
Nog een productlijn: Dr. Green. Met de industriële productie van circulair ziekenhuistextiel scoort Utexbel een Europese primeur.
En productlijnen van designobjecten, ontworpen en geproduceerd door maatwerkbedrijven? Die zullen we alsmaar vaker te zien krijgen als het van Volmaakt vzw afhangt.
Als je een Brugse wereldspeler bent in de productlie van kerkgewaden, dan is de vraag 'Who made my clothes?' snel beantwoord. Maar wat als je een antwoord wil voor de hele modewereld? Kwestie van een QR-code, hoor je bij Quifactum.
Een storm op sociale media die je spiksplinternieuwe collectie truien naar de afdeling 'overstock' verbant? Het overkwam JBC. CiLAB - en meer bepaald Syrisch mode-ontwerper Shawkat Khalil - to the rescue.
Tot gauw
|
